elkarrizketa: guraso eta irakasle

I:Egunon

G:Kaixo, zer moduz?

I:Dena ondo, beti bezala eta zu?

G:Ondo, baina zergatik deitu didazu?

I:Zurekin berba egitea garrantzitsua iruditu zaidalako. Esan nizun bezala zure semea  klaseko dinamika jarraitzeko zailtasunak ditu eta ariketa arruntetan asko kostatzen zaiola ageria da.

G:Nire ustez, etxeko gauzekin laguntzen dit eta bere etxeko lanak, hau da margotzea eta letren eta zenbakien ikurrak desberdintzea, erraz egiten ditu ezta?

I:ez dut esan nahi zure umea ez dituela pausoak ondo ematen, baina egia da asko kostatuko badiola bezala dirudiela. Eta horrek eragiten du bere klasearekiko atzerapena.

G:Ah bai? Bada ez nekien ezer, kontuan hartu behar duzu lanarekin ia ez dugula denborarik bere gainean egoteko.

I: Hori arazoa izan daiteke, zuen lana umearen atzerapena eragiten du eta horregatik arreta jarri beharko zenukete zuen umeari laguntza eskainiz.

G:Esatea nahiko erraza da, baina praktikara eramatea… zuk ez duzu praktikan jarri behar eta!Etxera dirua ekartzea derrigorrezkoa da! Zer egin dezaket?

I:barkatu, ez nuen esan nahi lana uztea ezinbestekoa denik, baina irakasleak ezin dugu guztiaz arduratu, zuen papera beharrezkoa baita hezkuntza sisteman.

G:Horretan bi nagoela adoz, baina zer egin dezaket?

I: Aisialdia zure semearekin igarotzea proposatuko nizuke eta berarekin ariketak egiten dituen bitartean egotea lagunduko lioke.

G: Bale, eta horrekin uzte duzu gauzak hobetuko direla?

I: Aldaketak onak izatea espero dut. Gurasoen kolaborazioa oso garrantzitsua baita guretzat. Agur bero bat

G: Arratsalde on! Hurrengora arte.

ANDREA ALBAREDA

MAIDER CANTABRANA

A:Kaixo arrastion!

G:Bai kaixo arrastion zuri ere.

A:Zure semeari buruz hitz egiteko deitu dizuet.

G:Zer gertatzen zaio? Garrantzitsua da?

A: Zuen semea oso ondo moldatzen da klasean nahiz eskolan, orokorrean nahiko gai da. Baina  gauzak egin dezan, bere gainean egon behar gara, batzuetan 3 bider errepikatu behar zaizkio gauzak.

G:Azkenaldi honetan etxean arraro zamar egon da,  gure kontra agertuz.

A: Eta  beste arazoren bat izan duzue?

G: Bai, beitu, pasaden astean parkera joan ginen. Bertan bere lagun hoberena zegoen orduan gu berarengana joateko esan genion eta bera keinu baten bidez ezetz esan zigun, guk erantzun hori ulertu gabe. Bera bakarrik joan zen jolastera eta  etxera joateko ordua ailegatu zenean, ez zigun obeditu eta behin eta berriz errepikatu behar izan genion.

A: Nire ustez, helduei entzuteko eta obeditzeko arazoak ditu eta konpondu beharreko gauza da, bai guk eta bai zuek. Bere jarreragatik klaseko giroa ez batere ona.

G: Ba bai,  lehen esan dugun moduan, gure kontra dago, oso desobediente eta ez dakigu zer egin berarekin. Guk  ere zurekin hitz egiteko gogoa geneukan.

A: Ez da bakarrik  hori, jolas ordua heltzen denean ez du gogo handirik bere lagunekin jolasteko eta bakarrik egon nahi du edo berak nahi duena betetzen duenarekin egon. Horrexegatik hainbat errieta  izan ditu.

G:Guk gure partez, egin dezakeguna zera da: berarekin hitz egin jakiteko ze arazo dituen eta beste umeekin jolastu behar duela esan behar diogu, enfrentamendurik egon gabe. Gainera, ere esan behar diogu, bera ez dela erregea, bere hitza ez duela erreinatzen.

A: Zuen funtzioa askoz handiagoa da, eta oso garrantzitsua. Nolakoa da zuen harremana?

G: Azken denboraldian oso urrutia, bere aitaeta biok lanean ari gara denbora guztian eta ez dugu ia denborarik berarekin egoteko. Horrexegatik, pentsatzen genuen arazoa bakarrik etxekoa zela.

A: Eta ez da izango zuen dibortzioagatik orain kasu handirik egiten ez diozuela?

G: Ez dut uste..

A: Zuek, familian jolasak eta irteerak egitea komenigarria da. Berak eroso sentitzeko eta harreman hori hobetzen bada, konfiantza lortuko da. Horrek klasean ere giro hobeago bat egotea lortuko zen.

G: Saiatuko gara arazo hau konpontzen, nik oporreko hartu gabeko egun batzuk ditut eta hartzeko ordua ailegatu dela uste dut. Asteburu honetan,  mendira joatea proposatuko dut, gainera mendia oso gustuko du.

 EIDER BAJO

NEREA SANCHEZ

NOLA IKUSTEN DUT NIRE BURUA?

Hasteko, esan behar dut ez dudala izan ia esperientziarik umeekin.  Hain zuzen ere, aurten izan da lehenengo aldia. Udan zehar gurasoak lanean ari diren bitartean, umeak non uzteko lekuaren bila daude. Honako puntuan agertzen naiz ni, umeak zaintzeko nire burua eskaini nuen eta.

Gainera, uda hasieran nire ametsa posible egiteko giltza jaso nuen, unibertsitatean nahi dudana ikasteko aukera hain zuzen ere. Horregatik, lehenengo aldia garrantzi handikoa zen. Nire bizitza laburra oraindik, baina betidanik irakasle ikusi dut nire burua. Umeentzat irakaslea munduko pertsonarik hoberena da eta eredutzat hartzen dute. Horretaz aparte, umeen bizitzetan irakasleen papera izugarria da, haien ezagutzaren lehenengo adreilua jartzen baitute, geroago etxe osoa eraikitzeko kapazak izateko. Horrela hasi zen nire bidaia. Hasieran, nahiko urduri nengoen, nire familiako ume txikiena naizenez inoiz izan dut zaintzailearen papera egiteko aukerarik, betidanik zaindu naute eta. Une horretan rolak aldatu nituen.

Martina izeneko, 9 urteko neska azkarra zen momentu horretan nire ardura handiena. Goiz-goizean altxatu behar nintzen tranbia hartzeko eta gurasoak lanera joan aurretik, etxera ailegatu behar nuen. Egia esanda, ez zen sekulako trebeziarik behar, dena oso arrunta zen eta. Egunero gosaria prestatu, ariketa batzuk egin eta ahal zenean, baita igerilekura joateko aukera geneukan ere. Beraz, oso gustura egon nintzen eta lehenengo aldia izateko nahiko ondo moldatu nintzen.

Aurten Calasancio eskolan, umeekin txokoetan ibili naiz. Ordu bateko saioak direnez gero, ez dut denborarik izan irakasle baten lan guztia ikusteko, baina ideiaren bat badaukat. Ikusi dudanarekin eta umeekin edukitako erlazioekin oso pozik nago. Betidanik nahi izan dudan lana, inoiz baino seguruago dut orain. Horretarako 4 urte hauetan nire burua irakasle hoberena egitea espero dut, nire bizitza badakidalako non igaroko dudan.

ANDREA ALBAREDA

IRAKASLE LANBIDE AURREAN NOLA IKUSTEN DUT NEURE BURUA?

Hasteko, esan beharra dago ez daukala esperientzia handirik, batxilergoa eta selektibitatea gainditu ondoren hemen sartu naizelako. Horren arrazoi nagusia, umeak gustuko ditudala da. Haiekin harremanetan egotean, gogoratzen nahiz momentu horietan, non piruleta soil batekin  zoriontsu zinen. Baita gogoratzen nahiz pelikula edo istorio batekin ikasten genuenean konturatu gabe. Garai hartan, gustuko ez ziren gauzak edota  zailtasunak aurkitzen genituenean gelditu ahal ginen oso erraz, adibidez ¡Ez du balio, tranpa!

Nire aburuz, umeek sentsazio oso on bat dira, dena errazago egiten digute horrexegatik bizitza bizi dezaten eta gaindi dezaten lagundu behar diegu. Eta haiekin egoteak, deskonexio prozesu bat da sortzen da kanpoko munduarekin.

Baina garrantzitsuena da, gradu honek dakarren ikasketei aurre egingo dudala. Nik lagundu nahi diet , irakatsi nahi diet  eta haiek sinestea denok aukera bat dugula bizitza honetan. Umeen gurasoekiko bilerak, lan taldea bultzatzea, ikasteko gogoak bultzatzea, teknologia berriak erabiltzea... Irakasle izateak ez du esan nahi agindu osoa  daukazula edota erregea zarela eta ikasleen gainetik zaudela, irakasle izatea garapena erraztea da, haiek oinarritzea. Nik badakit etorkizunean ez ditudala koadernoak zuzenduko eta ez naiz idazmahai batean atzean eseriko, irakastea, ikastea delako.

Irakasle moduan hainbat funtzio garrantzitsu daude eta haiek gainditu behar ditut, eta denborarekin horiek betetzen kapaz izan behar naiz. Hala nola; umeen gurasoekiko bilerak.

Nik, lehengusu nagusia nahiz eta bai udako oporretan bai Gaboneko oporretan lehengusuen zaintza adjudikatu didate.Ez dut inoiz deseroso egin lan hau, arratsalde askotan 2-3 lehengusu batera izan ditut. Pazientzia asko daukat, gehiegi batzuentzat. Baina asko kostatzen zait ume bati zigor bat jartzea. Nire beste ezaugarri bat da, gauzak ez ditudala atzean usten eta egunerokoan lan egiten dudala eta irakasle izateko behintzat oso garrantzitsua da.

Hortaz aparte, nire herriko gazteok hilean behin umeentzako jolasak edota irteerak prestatzen ditugu. Eta bertan parte hartzen dut. Euria egitekotan kultur etxeko gela batzuk usten dizkigute eta eguraldi ona egitekotan, parkean elkartzen gara. Bertan adin askotako umeak etortzen dira eta nik txikiekin ibiltzen naiz, gusturago sentitzen naizelako.

 Etorkizunari begira, psikomotrizitatean indartu nahi ditut nire ikasketak, heziketa, terapia bat delako.  Baina ez da bakarrik terapia egiteko lan tresna bat, baizik eta arazoak lantzeko bidea izateaz aparte, haurraren eboluzioa bideratzeko  eta hezitzeko bidea ere da. Eta gorputzaren mugimenduan eta lengoaia adierazpenean oinarritzen da.

Eider Bajo